فرمولاسیون و بهینه سازی دمایی گریس های مقاوم به دما

با توجه به گسترش تولید و مطالعه بر روی روانسازهای زیست تخریب پذیر، این پروژه به ایجاد فرمولاسیون های ژل مانند جدید و زیست تخریب پذیر محتوی کربوکسی متیل سلولز و اتیل سلولز در روغن کرچک و روغن سیلیکونی می پردازد، که بر پایه ی ترکیب کردن کربوکسی متیل سلولز در مقدار مشخصی از اتیل سلولز / روغن کرچک و اتیل سلولز / روغن کرچک + روغن سیلیکونی ایجاد شده اند. آنالیزهای مقاومت دمایی، خصوصیات رئولوژیکی و استحکام مکانیکی بر روی این فرمولاسیون ها انجام شده است. تاثیرات درجه ی استخلافی و پلیمریزاسیون کربوکسی متیل سلولز، نوع و ویسکوزیته و نسبت حجمی روغن پایه ها بر روی مقاومت دمایی این فرمولاسیون ها مورد مطالعه قرار داده شده است. مقاومت دمایی این اولئوژل ها، با کاهش درجه ی استخلافی و درجه ی پلیمریزاسیون کربوکسی متیل سلولز افزایش می یابد. بعلاوه، در نسبت وزنی اتیل سلولز / کربوکسی متیل-سلولز هرچه وزن کربوکسی متیل سلولز کاهش یابد، مقاومت دمایی اولئوژل ها افزایش می یابد. هم چنین در بررسی ویسکوزیته و نسبت حجمی روغن پایه ها، این نتیجه یافت شده است که، با افزایش ویسکوزیته ی روغن سیلیکونی و کاهش نسبت حجمی روغن سیلیکونی / روغن کرچک، بالاترین مقاومت دمایی اولئوژل ها به دست می آید. بررسی رفتار رئولوژی، بر روی سه نمونه ی اولئوژل با بالاترین مقاومت دمایی و بهترین استحکام مکانیکی انجام گرفت. بالاترین مقادیر توابع saos مربوط به گریس فرموله شده ی ecocmc7 است. به علاوه، رفتار رئولوژیکی این اولئوژل بسیار شبیه به گریس های زیست تخریب پذیر پیشین و نمونه های استاندارد است. برخی آنالیزهای استحکام مکانیکی، که معمولا بر روی روانسازهای رایج انجام می شود، بر روی این نمونه ها نیز انجام گرفته است. اولئوژل ecocmc10 بهترین استحکام مکانیکی را دارد.